Bonte marter

Algemene informatie

De bonte marter is een marterachtige. “Marterachtige” is weer de naam voor iedere soort zoogdier die hoort bij de familie van de marterachtigen. Bij Dierenpark Zie-ZOO leeft er naast de bonte marter nog een soort marterachtige, namelijk de Siberische wezel (Mustela sibirica). De naam “bonte marter” verwijst naar de bontgekleurde vacht van deze diersoort. De vacht is een kleurencombinatie van zwart, bruin, wit en goudgeel. Met die vier kleuren samen is de bonte marter recordhouder “kleurrijkste marterachtige ter wereld”. Alle andere soorten marterachtigen hebben namelijk drie in plaats van vier verschillende soorten kleuren in hun vacht, of zelfs minder dan drie kleuren.

De bonte marter komt voor in Azië, van Afghanistan in het westen tot in China in het oosten, en van Rusland in het noorden tot in Indonesië in het zuiden. (Voor de lezers die denken: “Rusland ligt toch in Europa?”: jullie en wij hebben allebei gelijk, want Rusland ligt voor een deel in Europa en voor een deel in Azië.) In dat grote verspreidingsgebied leeft de bonte marter in regenwouden, loofbossen, naaldbossen en berggebieden. Hij leeft ook in naaldbossen en berggebieden waar het sneeuwt en er ijs ligt. De bonte marter kan dus leven in warme en koude temperaturen. 

De bonte marter eet planten en dieren en is dus een alleseter. Naast fruit, nectar en vogeleieren eet de bonte marter prooidieren die in grootte variëren van insecten tot jonge wapiti’s (een soort herten). Ook eet de bonte marter aas, ook van dieren die voor de bonte marter te groot zijn om er zelf op te jagen. Aas zijn dieren die al dood zijn gegaan door bijvoorbeeld ziekte, ouderdom, stormen of doordat ze zijn gedoodt door een ander dier. Een dier dat (ook) aas eet heet een aaseter. Het komt voor dat bonte marters andere en grotere roofdieren (zelfs tijgers!) volgen, kijken hoe die roofdieren eten van hun gedode prooi, wachten totdat die roofdieren bij hun prooi zijn weggegaan, en vervolgens zelf van die prooi gaan eten. Bonte marters volgen andere roofdieren uiteraard op een veilige afstand en uit het zicht, want die andere roofdieren willen niet dat aaseters van hun prooien eten.

De grootste prooien van de bonte marter zijn jongen van deze diersoorten, in volgorde van klein naar groot: ree (Capreolus capreolus), Siberisch muskushert (Moschus moschiferus), wild zwijn (Sus scrofa), axishert (Axis axis) en wapiti (Cervus canadensis). Voor een bonte marter zijn de jongen van al deze diersoorten te groot om daar in zijn eentje op te jagen. Daarom jaagt een bonte marter op deze prooien alleen samen met één of twee andere bonte marters. Dat betekent dus dat als een bonte marter alleen leeft, en dus niet met andere bonte marters samenleeft, hij/zij nooit een jong van deze diersoorten als prooi uitkiest. De volwassen exemplaren van de genoemde diersoorten zijn ook voor groepjes bonte marters te groot om door hen te worden gevangen. Wetenschappers hebben meerdere keren in het wild in de winter gezien hoe groepjes bonte marters jonge muskusherten het dikke ijs op hebben gejaagd. Jonge muskusherten kunnen met hun hoefjes niet goed over ijs lopen en rennen en glijden daardoor op het ijs uit. Bonte marters hebben met hun dicht behaarde handjes en voetjes heel goede grip op het ijs en kunnen daardoor wel over ijs heen lopen en rennen. Zij kunnen dus met gemak op een op het ijs uitgegleden muskushertenkalf duiken, hem/haar doden en vervolgens opeten.