Pestvogel

Algemene informatie

De pestvogel is een zangvogel uit de familie van de pestvogels. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. De vogel heeft het formaat van een lijster, en opvallende kleuren. De Pestvogel is een opvallende verschijning. Door de kleuren en het geluid is hij onmiskenbaar. De kuif is vaak erg opvallend. De soort komt invasief voor in Nederland in de winterperiode. Er zijn winters dat er amper Pestvogels worden gezien, terwijl er ook regelmatig jaren zijn dat de soort in grote aantallen opduikt. De naam “pestvogel” dateert uit de middeleeuwen, toen men dacht dat deze vogels de pest meenamen en de ziekte verspreidden. De pestvogel heeft een zalmroze kleur en gele streepjes op de vleugels. De kop draagt een flinke kuif en een zwart maskertje en keeltje. De anaalstreek is roodbruin met een gele eindbandering op de staart. Ondanks dit opvallende uiterlijk wordt hij vaak over het hoofd gezien, doordat hij bij voorkeur hoog in de bomen verblijft. De pestvogel wordt ongeveer 17 cm lang. Ze eten insecten en noten. In de winter stappen ze over op bessen van lijsterbes, meidoorn, mispel en gelderse roos. Pestvogels bouwen hun nesten in berken of naaldbomen; ze bouwen het met mos. In de maanden mei-juni leggen pestvogels 4 tot 6 blauwe eieren met donkere vlekjes. ’s Zomers leven pestvogels in het noorden van Scandinavië en in Siberië. De Engelse naam, Bohemian Waxwing, duidt op de rode vlekken op de vleugels die lijken op zegellak.

Er worden 2 ondersoorten onderscheiden:

• g.garrulus – noordelijk Europa en noordelijk Azië.
• g. pallidiceps– westelijk Canada en de noordelijke en westelijke Verenigde Staten.

Nog één leuk laatste pestvogelweetje: de Pestvogel lijkt qua uiterlijk wel wat op de gaai en dat ziet je terug in zijn wetenschappelijke naam: Bombycilla garrulus. Dat betekent zoiets als ‘pestvogel die lijkt op de gaai’. De gaai heet namelijk Garrulus glandarius, wat ongeveer ‘voortdurend babbelende eikelzoeker’ betekent.